Budynki zostały zaadaptowane do celów mieszkalnych, przez co wiele pierwotnych rozkładów pomieszczeń uległo zatarciu bądź zniszczeniu.
Podczas II wojny światowej kościół Bożego Ciała ucierpiał niewiele, co sprawiło, że zachował się jego oryginalny wystrój. Wyróżnia się oryginalną bryłą, powstałą w wyniku wielokrotnej rozbudowy, a także bogatym wyposażeniem wnętrza. Warte uwagi są XVII-wieczny ołtarz główny, ambona z 1794 roku, chrzcielnica i prospekt organowy oraz zewnętrzna ambona. Szczególnie cennym zabytkiem jest obraz Hansa Vredemanna de Vriesa Alegoria grzechu i zbawienia (1596).
Kościół od 1947 roku użytkują wierni Kościoła polskokatolickiego (diecezja warszawska).
Wyodrębnił się on w drugiej połowie XIX wieku w środowisku amerykańskiej Polonii, na fali sprzeciwu wobec dogmatu o nieomylności papieża. W Polsce zaczął tworzyć struktury w okresie międzywojennym. Podstawą doktryny polskokatolicyzmu jest Deklaracja Utrechcka Biskupów Kościołów Starokatolickich (1898). Celibat duchownych jest dobrowolny, a liturgia sprawowana w języku polskim.
Proboszczem parafii pod wezwaniem Bożego Ciała jest ksiądz Rafał Michalak.